Süleymanpaşa, kuzeyinde Muratlı ve Hayrabolu, doğusunda Çorlu, batısında Malkara ve güneybatısında Şarköy ilçeleri bulunan, Tekirdağ ilinin merkez ilçesidir. Güneyinde Marmara Denizi yer alan Süleymanpaşa’ya kara, deniz ve demir yolu ile ulaşım sağlanabilmektedir. Ayrıca ilçeye yaklaşık 20 kilometre uzaklıkta bulunan Çorlu Atatürk Havalimanı, ulaşımı kolaylaştıran önemli bir etkendir. Süleymanpaşa İlçesi’nin Marmara Denizi’ne olan kıyı uzunluğu yaklaşık 40 kilometredir.
İklim özellikleri bakımından Süleymanpaşa, sıcaklık ortalamaları ve nem oranı dikkate alındığında ılıman yarı nemli iklim tipine sahiptir. İlçenin kıyı kesimlerinde Akdeniz iklimi, iç kesimlerinde ise karasal iklim etkileri görülmektedir. Kıyıdan iç kesimlere doğru gidildikçe yazlar daha kurak, kışlar ise daha soğuk geçmektedir. Yaz aylarında görülen kuraklık, zaman zaman gök gürültülü sağanak yağışlarla azalır. Yağışlar genellikle kış ve ilkbahar aylarında yoğunlaşır; kış mevsiminde kar yağışı da görülebilir. Süleymanpaşa, nemlilik indekslerine göre yarı nemli iklim tipine girerken, yağış rejimi bakımından Akdeniz yağış rejimi özellikleri göstermektedir. İklimin ılıman olması tarımsal faaliyetleri olumlu yönde etkilemektedir.
Sıcaklık değerleri incelendiğinde, Süleymanpaşa ilçesinin yıllık ortalama sıcaklığı 13,9 °C’dir. Aylık ortalama sıcaklıklar 6 °C ile 25 °C arasında değişmektedir. En soğuk aylar ortalama 6 °C ile Ocak ve Şubat, en sıcak ay ise ortalama 23,5 °C ile Ağustos’tur. En sıcak ve en soğuk aylar arasındaki ortalama sıcaklık farkı 17,5 °C’dir.
Yağış miktarı yıllık ortalama 565 mm civarındadır. Yağışların büyük bölümü kış aylarında gerçekleşmektedir. En fazla yağış 79,6 mm ile Aralık ayında, en az yağış ise 17,4 mm ile Ağustos ayında görülmektedir.
Rüzgâr özellikleri bakımından Süleymanpaşa yıl boyunca rüzgârlı bir ilçedir. Yıllık ortalama rüzgâr hızı 4,1 m/sn’dir. Kış aylarında batıdan gelen alçak basınç sistemleri etkilidir. İlçede hâkim rüzgâr poyraz, en şiddetli rüzgâr ise yıldızdır. Kış mevsiminde genellikle yıldız ve poyraz rüzgârları eserken, Orta Akdeniz üzerinden gelen sıcak cephelerin etkisiyle lodos görülür. İlkbaharda rüzgârlar hızını azaltır, yaz aylarında ise yine yıldız ve poyraz etkili olmaya devam eder. Eylül–Aralık döneminde karayel rüzgârı görülür. Süleymanpaşa’da esen rüzgârların %82’sinin hızı 6 m/sn’nin altındadır.
Bitki örtüsü açısından Süleymanpaşa ilçesinin büyük bir bölümü bozkır görünümündedir. Marmara Denizi’ne bakan yamaçlarda maki ve fundalık alanlar yer alır. Kısmen karasal iklimin etkili olduğu iç kesimlerde, kışın yaprak döken meşe türleri ile gürgen, dişbudak, gümüşi ıhlamur, çınar ve karaağaç ağaçları görülmektedir. Akarsu kenarlarında ise söğüt ağaçları yaygındır. İlçe topraklarının yaklaşık %5’i çayır ve mera, %77’si ise ekili ve dikili alanlardan oluşmaktadır.
Yeryüzü şekilleri bakımından Süleymanpaşa, genel olarak az engebeli bir yapıya sahiptir ve çeşitli yer şekilleri görülmektedir. Tekirdağ ilinin en önemli yükseltisi olan Ganos Dağları, Süleymanpaşa’nın yaklaşık 12 km güneyinde Kumbağ yöresinden başlayarak Gelibolu Yarımadası’na kadar uzanmaktadır. Tekirdağ’ın en yüksek noktası 945 metre ile Ganos Dağı’dır. İlçenin doğu kesimleri ise daha alçak bir yükseltiye sahiptir.
Yeniköy Karışığı, serpantinit, mavişist, diyorit, porfirik altere dasit, fillit, glokofan-lavsonit şist, grafit şist, serisit-aktinolit-klorit şist, metadolerit, spilit, metaçört ve rekristalize kireçtaşı bloklarından oluşmaktadır. Bu bloklar genellikle bir matriks olmaksızın yan yana bulunur ve birbirleriyle tektonik ilişkiler gösterir. Yeniköy Karışığı, Saroz Körfezi Gaziköy Fayı’nın güneyinde yer almakta olup tabanı gözlenememektedir. Metamorfik kayaçlar çoğunlukla yamaç molozu hâlindedir ve Lört Formasyonu’nun altında yer alır. Yeniköy Karışığı’nın yaşı kesin olarak Lütesiyen, büyük olasılıkla ise Maestrihtiyen öncesi olarak kabul edilmektedir.
Plato ve yaylalar açısından Süleymanpaşa topraklarının büyük bölümü geniş düzlükler ve alçak tepelerden oluşan bir plato görünümündedir. Bu platolar aşınma yüzeyi özelliği taşımaktadır. İlçe sınırları içerisinde Barbaros ve Kumbağ mahalleleri arasında Naip Ovası yer almaktadır.
Nehirler ve göller bakımından Süleymanpaşa, doğal göllerin bulunmadığı bir ilçedir. Arazinin düz ve engebeli yapısı nedeniyle akarsu ve yağmur suları dere yatakları aracılığıyla hızlı bir şekilde akışa geçmekte, bu durum doğal su birikintilerinin oluşmasını engellemektedir. Bu nedenle bölgede su ihtiyacının karşılanması için baraj ve gölet yapımı büyük önem taşımaktadır. Mevcut baraj ve göletlerin çoğu tarımsal sulama amacıyla yapılmış olup, bazıları çevredeki köylerin içme suyu ihtiyacını da karşılamaktadır. Özellikle yer altı su seviyesinin düşük olduğu batı kesimlerde bu yapılar büyük önem taşımaktadır. Süleymanpaşa’da sulama ve içme suyu amacıyla kullanılan Kaşıkçı, Karacakılavuz, Osmanlı Çitmedere, Yazır-Naip ve Nusratlı göletleri bulunmaktadır.
